محمد حسين حيدری : راستی چرا هربار حضور فتاح روی آنتن زنده تلویزیون عملا به یک افتضاح منجر شده؟! او در مواجهه با محمد دلاوری نشان داد که می‌تواند جلوی دوربین مجری را چک و لگدی هم بکند. آن کسی که خودش را نگه‌داشت اتفاقا محمد دلاوری بود نه رئیس بنیاد مستضعفان نظام جمهوری اسلامی ایران.

اتفاقا خوب شد که دلاوری فشار بیشتری نیاورد چون اگر فتاح رویش دست بلند می‌کرد طبعا این فتاح نبود که برکنار می‌شد و بی‌حیثیت‌تر از آنچه هست. برعکس، این قبح کتک زدن اصحاب رسانه جلوی دوربین بود که می‌شکست و بحمدلله نشکست.

طبعا چهره‌ای که عرضه یک هاردتاک نیم‌بند با دلاوری و کشش پرسش‌های چیزی به اسم «تهران۲۰» را هم ندارد فقط باید بنشیند جلوی مجری‌های گوگوری مگوری و بی‌سواد و مجلس گرم‌کنِ جُنگ‌های مناسبتی و برنامه‌های ترکیبی صداوسیما باشد که احیانا مجموعه تحت مدیریت خودش اسپانسرشان است.

باید برود در ماه عسل و سجده کند رو به قبله دوربین تا احسان علی‌خانی یک «آخی ...» برایش پرت کند. باید او را برد به برنامه تحویل سال رشیدپور که بگوید: «آن روز خیلی خسته بودم» و رشیدپور هم عرض کند: «الهی قربونتون برم». الهی که واقعا قربانش بروی. الهی آمین!

همین فیلم کوتاهی که صدا وسیما از جدیدترین عذرخواهی‌اش پخش کرده دنیایی است از فضاحت. تلویزیون برای اینکه ۲ دقیقه از او فیلم پخش کند حداقل سه بار کات زده. حالا چطور عذر می‌خواهد؟! اول می‌اندازد تقصیر مجری و می‌گوید: «چون سوال این بود، من گفتم». باز خوب است که شب قبل پیش‌خبر به اصطلاح افشاگری فتاح پخش شده و همه می‌دانند با تصمیم قبلی آمده.

بعد از سرهم‌بندی این خلافِ واقعِ ناشیانه‌، سریال مهملات را ردیف می‌کند: «چون کوتاه و تیتروار گفتم» یا «فرصت نبود» یا «اطلاعات بنده ناقص بود» یا «خطای کلام بنده بود» یا «نتوانستم جانب انصاف را رعایت کنم» یا «غیر دقیق بیان کردم» ... در نهایت هم «به ضرس قاطع» می‌گوید همه جواب‌ها متین بود و از دم عذرخواهی می‌کند و حلالیت می‌طلبد. حالت خوب است عمو جان؟! پس دقیقا مبتنی بر چه چیز آن‌طور اولدرم بلدرم می‌کردی؟!

یعنی پس از سپری شدن ۱۰ روز از افتضاحی که انعکاس جهانی داشته، خودِ طرف هم جمع‌بندی ندارد. فتاح ظرف یک سال به اندازه تاریخ ۴۰ ساله بنیاد حاشیه درست کرده و همین یک قلم کافی است برای اینکه شهادت داد او برای سکانداری بنیاد مستضعفان به مراتب بی‌لیاقت‌تر است از محسن رفیق دوست. اگر به اظهارنظرِ شخصیِ یک آدم گمنام و یک‌لاقبا اتهام تبلیغ علیه نظام بچسبد، در این صورت چرا این نابغه را به اتهام محاربه با نظام محاکمه نمی‌کنند؟! کدام یک آبروی بیشتری برده‌ از نظام؟!

اصلا این‌ سازمان پدافند غیرعامل کجاست؟! با عنایت به احوال مُتغَیّر و نامتعادل این بنده خدا باید در اسرع وقت مصاحبه زنده با پرویز فتاح و امثال او به عنوان یک تهدید نرم علیه امنیت جمهوری‌اسلامی شناخته و به صدا و سیما و رسانه‌های حاکمیتی ابلاغ شود.

من البته مشکل عمده را گردن فتاح نمی‌اندازم. همین پرویز فتاح یکی از بهترین وزرای نیرو در تاریخ جمهوری اسلامی بود. عامل انهدام فتاح، دقیقا همانی است که پیشتر کامران باقری لنکرانی و سعید جلیلی را جزغاله کرد.

برخلاف تصور رایج، آن‌ها یک فرقه ایدئولوژیک نیستند که ذیل آراء یک فقیه مشغول فعالیت باشند. «محصولاتِ محصولی» در قالب یک کروهگ اقتصادی و قدرت‌‌طلب، کارشان تزریق توهم به ظرفیت‌های دولت‌های نهم و دهم است. ظرفیت‌ها را به اشتباه می‌اندازند، طمع‌شان را می‌جنبانند، از اندازه‌شان خارج و سپس منهدم می‌کنند. از آن طرف جایگاه رئیس‌جمهور را هم با تعارف زدنش به این قبیل رجال متوسط، خفت می‌دهند.

کامران باقری لنکرانی کجاست؟! چرا هیچکس نمی‌پرسد چهره‌ای که سال ۹۲ مثلا قرار بود رئیس‌جمهور ایران شود چگونه ۷ سال است که ناپدید و محو شده؟! کامران را چه کسی کشت؟! یا سعید جلیلی چطور به این تراژدیِ مضحک فروغلتیده؟! «دولت در سایه» واکنش عاطفی و رقت‌آور جلیلی به کدام پوست خربزه و کدام شکست دردناک است؟! همین فتاح را چه کسی به این روز انداخت؟! این‌ها در حد ریاست‌جمهوری بودند؟! یا ریاست‌جمهوری ‌در حد این‌‌ها بود؟!

مستقل از اینکه نیت «گادفادر» چه چیزی باشد، باید پرسید که این ظرفیت‌ها آیا در راستای تحکیم نظام یکی پس از دیگری سرنگون و بی‌حیثیت می‌شوند؟! جدا؟! بعد از فتاح نوبت چه کسی است که به خاک سیاه بنشیند و محصولی کی آرام می‌گیرد؟! اصلا کس دیگری هم مانده؟!

پایان پیام