به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی فردونیوز؛علی‌محمد طهماسبی‌بیرگانی دبیر ستاد ملی ‌سیاستگذاری و هماهنگی ‌مدیریت‌ مقابله با پدیده گرد و غبار در افتتاحیه همایش ملی تبیین راهبردهای اکوسیستم دریاچه نمک و کنترل گرد و غبار که در سالن شیخ مفید دانشگاه قم برگزار شد، اظهار کرد: عمده گرد و غبار قم منشأ داخلی دارد و هرساله به جهت کم شدن حق‌آبه‌ها شاهد توسعه بیابان در این استان هستیم.

وی اضافه کرد: در حال حاضر ۵۰ میلیون هکتار عرصه ایجاد گرد و غبار وجود دارد و طی هفت سال گذشته منطقه غبارخیز کشور ۴۷ درصد توسعه یافته است؛ هم‌اکنون ۶۵ درصد تالاب‌های کشور به عرصه تولید غبار تبدیل شده است.

دکتر طهماسبی‌بیرگانی عنوان کرد: از بین رفتن پوشش گیاهی طی دوره‌های تاریخی گذشته با دستکاری بشر مهم‌ترین عامل برهم خوردن طبیعت بیابان‌ها بوده است همچنین چرای بی‌رویه، کندن و برداشت بوته‌ها، تخریب نامناسب خاک و مدیریت نامناسب آب و تغییرات اقلیمی نیز سبب توسعه بیابان شده است.

دبیر ستاد ملی ‌سیاستگذاری و هماهنگی ‌مدیریت‌ مقابله با پدیده گرد و غبار گفت: ۵ میلیون هکتار از عرصه‌‌های زراعی کشور به عرصه تولید غبار تبدیل شده است؛ مناطق غبارخیز ایران بیشتر حاصل دستکاری بشر و اقدامات نسنجیده آن ایجاد شده است.

وی عنوان کرد: وضعیت بحرانی منطقه سراجه قم که در مجاورت دریاچه نمک قرار دارد بسیار حایز اهمیت است؛ اگر تصمیم‌گیری در خصوص دریاچه نمک متعادل نباشد بزودی ۲۰ میلیون نفر از جمعیت کشور تحت تاثیر گرد و غبار قرار خواهند گرفت.

دکتر طهماسبی‌بیرگانی تصریح کرد: هرگونه تصمیم‌گیری در خصوص دریاچه نمک باید در مرتبه اول سنجیده باشد و مرتبه دوم مانع از تغییراتی شود که مقابله متوازن را سلب کند و اجازه ندهد تا اقدام منفی صورت بگیرد.

وی گفت: زمانی گرد و غبار در چند روستای غبارخیز تاریخی را تخت تاثیر قرار می‌داد در حالی که امروزه بسیاری از کلانشهرها را درگیر کرده است؛ برای مقابله با گرد و غبار در مرتبه نخست باید اقدامات اشتباه گذشته را متوقف و در مرتبه دوم اکوسیستم را به وضعیت قبلی بازگردانیم.

دبیر ستاد ملی ‌سیاستگذاری و هماهنگی ‌مدیریت‌ مقابله با پدیده گرد و غبار در پایان ابراز کرد: در حال حاضر عرصه اصلی دریاچه نمک غبارخیز نیست اما طرح‌هایی مانند استحصال نمک و سایر عناصر معدنی آن می‌تواند وضعیت این دریاچه را بشدت وخیم کند؛ تجربه شکست‌خورده برخی کشورها مانند ایالات متحده در بهره‌برداری از منابع طبیعی مانند آینه‌ای باید مقابل ما باشد.

پایان پیام